Ceza Hukukunda Zamanaşımı Kurumu Ve İnfaz Zamanaşımı
Dava veya cezanın düşürülmesini sağlayan zamanaşımı kavramı, devletin ceza verme hak ve yetkisinden vazgeçmesini ifade etmektedir. Zamanaşımı kurumunun hukukumuzda kabul görmesinin temelinde bulunan nedeni işlenmesinin ardından uzun bir süre geçmesine rağmen aydınlatılamayan suçların insanlar üzerinde yaşamları boyunca suç isnadı altında kalmasını engellemek ve belli bir müddet geçmesinden sonra kişilerin cezalandırılmasında sosyal bir yarar bulunmadığıdır.
Zamanaşımı dava zamanaşımı ve infaz zamanaşımı olmak üzere ikiye ayrılmıştır. Dava zamanaşımı, belli bir süre içerisinde açılmamış davanın açılmasına veya açılmış davanın görülmesine engel olmaktadır. İnfaz zamanaşımı ise, açılmış olan davanın belli bir süre içerisinde sonuçlanmaması halinde kesin hükmün uygulanmasına engel olmaktadır. Tarih boyunca birçok hukuk sisteminde yer alan bu kurum zamana göre değişiklikler göstermiş ancak yapısını zaman boyunca muhafaza etmiştir. Zamanaşımı Türk Ceza Hukuku’na 765 Sayılı Türk Ceza Kanunu ile girmiştir. Uzun yıllar uygulanmaya devam eden 765 Sayılı TCK’de yer alan zamanaşımı düzenlemesi 1 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 Sayılı TCK ile bir takım değişikliklere uğramıştır. Her iki kanunda yer alan zamanaşımı düzenlemeleri birbirinden birçok yönden farklılıklar göstermektedir.
Çalışmamızın amacı, Ceza hukukunda yer alan zamanaşımı kurumunun esasları ve uygulanması hakkında bilgi vermek ve özellikle infaz zamanaşımını detaylı olarak tüm yönleriyle ele almaktır.